Op 22 januari 1918 zou de Volksrepubliek Oekraïne dan eindelijk volledig onafhankelijk zijn. De Februari- en Oktoberrevolutie in Rusland hadden dit mogelijk gemaakt. De Bolsjewieken, onder leiding van Lenin, staken hier echter een stokje voor. De zo gehoopte onafhankelijkheid moest dus opnieuw nog even op zich laten wachten.
Nationalisme in Oekraïne
Aan het eind van de 18e eeuw ontstond onder de bevolking van Oekraïne het idee dat ze een eigen, gemeenschappelijke cultuur hadden. Het idee van een culturele eenheid werd echter pas vanaf 1840 vertaald in het politieke idee van een eigen staat. Dit betekende de start van de vorming van een eigentijdse Oekraïense natie, waarbij de in 1840 verschenen dichtbundel van dichter en kunstenaar Taras Sjevtsjenko enorm belangrijk was voor het nationale bewustzijn.
Tot 1840 was Oekraïne altijd verdeeld geweest. Het oosten werd in 1686 onderdeel van Rusland en werd geleidelijk gerussificeerd, terwijl het westen al sinds de 13e eeuw onder het gezag stond van Litouwen en Polen en in 1795 bij het Habsburgse rijk gevoegd werd. Omdat het oosten van Oekraïne te lijden had onder het repressieve regime van de Russische tsaren, verplaatste de nationale beweging zich vanaf 1870 naar het westen van het land. Eind 19e eeuw werden hier de eerste Oekraïense politieke partijen opgericht, waarvan er een aantal vochten voor een onafhankelijke staat.
De Februarirevolutie
Tot 1917 waren de Oekraïense grondgebieden altijd onderdeel geweest van het Russische Rijk. Onvrede over de slechte leefomstandigheden in combinatie met de vele verliezen tijdens de Eerste Wereldoorlog aan het front leidden tot opstanden onder de Russische bevolking en soldaten en leidde uiteindelijk tot de Februarirevolutie. Tsaar Nicolaas II moest het ontgelden. Op 15 maart 1917 trad hij af als tsaar van Rusland, waarna Oekraïne zijn kans schoon zag voor een hereniging van zijn volk en de oprichting van een eigen staat binnen de nieuwe Russische Unie. In juli van dat jaar keurde de Russische overgangsregering de Oekraïense onafhankelijkheid goed.
De Oktoberrevolutie
Kort nadat de overgangsregering de onafhankelijkheid goed had gekeurd, was het al weer raak in Rusland. Op 25 oktober 1917 (volgens de in Rusland geldende Juliaanse kalender) ontketenden de streng communistische Bolsjewieken onder leiding van Vladimir Lenin een nieuwe revolutie. De overgangsregering werd afgezet en de Bolsjewieken namen het bestuur over, waarmee de communistische periode van Rusland was aangebroken.
Volledige onafhankelijkheid uitgeroepen
De burgerlijke Tsentralna Rada, het volksvertegenwoordigend lichaam van de Oekraïense Volksrepubliek, maakte van de gelegenheid gebruik door op 20 november 1917 de volledige onafhankelijkheid uit te roepen, die vanaf 22 januari 1918 in werking moest treden. Wel benadrukte de Tsentralna Rada dat het binnen de Russische unie wilde blijven.
Burgeroorlog en vrede van Brest-Litovsk
De Bolsjewieken beschuldigden Oekraïne er echter van steun te bieden aan tegenstanders van Lenin, waarna er in december een burgeroorlog uitbrak tussen Oekraïne en de Bolsjewieken. Oekraïne zocht hierbij steun van Duitsland, dat op 3 maart 1918 de vrede van Brest-Litovsk afdwong. Hiermee stopte de Russische deelname aan de Eerste Wereldoorlog en werd Oekraïne een satellietstaat van Duitsland. Wel werd het vanaf nu erkend als onafhankelijke natie, waarmee Oekraïne eindelijk zijn zin kreeg.
Het bericht Onafhankelijkheidsstrijd van Oekraïne verscheen eerst op IsGeschiedenis.